یکی از مسائل پیش روی سازمان‌ها و دستگاه‌های دولتی، غیردولتی، و خصوصی همزمان با سرمایه‌گذاری سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، ظرفیت سازی سازمانی به ویژه از نوع علمی و معرفتی آن است. ظرفیت‌سازی تعاریف وحوزه شمول گوناگونی دارد و توسعه منابع انسانی اعم از پژوهش، آموزش، پرورش و حرفه‌آموزی و زیرساخت‌ها و بسترسازی فیزیکی و هم توسعه فضای مطلوب رشد و ارتقاء درون‌سازمانی برون‌سازمانی‌ها به ویژه مشارکت بین‌المللی را شامل می‌شود هر کشوری در راستای پیمودن مسیر توسعه پایدار، تا حد زیادی بر توانمندسازی و ظرفیت‌سازی نیروی انسانی، نهادهای تابعه و شرایط محیطی و اکولوژیکی خود نیازمند است. بنابراین ظرفیت‌سازی باید در کلیه سطوح فردی، سازمانی و اجتماعی صورت پذیرد تا کشورها بتوانند با برخورداری از تفکر استراتژیک، آموزش مستمر، خلاقیت و مدیریت دانش‌مدار و کارآمد به توسعه پایدار دست یابند. نکته مهمدر راستای ایجاد تراکم دانش و جاریشدن آن در تمامی شالوده‌ها و ساختارهیا فردی، سازمانی و اجتماعی این است که باید شیوه ظرفیت‌سازی یکسان و یکنواخت نباشد و با یک فرمول واحد برای همه افراد، سازمان‌ها و اجتماعات نمی‌توان نسبت به این کار مبادرت نمود، باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که چیزهای متفاوت برای افراد و ساختارهای متفاوت طراحی گردد. در این نوشتار ضمن اشاره به اهمیت و تعاریف گوناگون ظرفیت‌سازی، سطح و ابعاد گوناگون و همچنینحزوه شمول آن مورد بررسی قرار می‌گیرد.
)