[1] پایا، ع. (1395). فلسفه تحلیلی از منظر عقلانیت نقاد. تهران: طرح نقد.
[2] پایا، ع. (1396 ب). از راه و رسم منزل‌ها: مقالاتی در باب و از منظر علوم انسانی، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
[3] ﭘﺎﺭﺳﺎﻧﯿﺎ، ح. (1394). ﻧﺴﺒﺖ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﻋﻘﻞ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺭﻭﺍﯾﺎﺕ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﺩﺭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﺳﻼﻡ، ﻣﻌﺎﺭﺝ، ﺷﻤﺎﺭﻩ 1، صص 38-21.
[4] ﻗﺎﯾﻤﯽ ﻧﯿﺎ، ع. ر. (1383). ﭼﯿﺴﺘﯽ ﻋﻘﻼﻧﯿﺖ. ﺫﻫﻦ، ﺷﻤﺎﺭﻩ 71، صص 21-3.
[5] ﻣﺪﺩﭘﻮﺭ، م. (1381). ﻋﻘﻼﻧﯿﺖ ﺩﯾﻨﯽ ﻭ ﻋﻘﻼﻧﯿﺖ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ، ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ، ﺷﻤﺎﺭﻩ 23 صص 62-2.
[6] پوپر، ک. (1384). اسطوره چارچوب: در دفاع از علم و عقلانیت، ترجمه علی پایا، تهران: طرح نو.
[7] پایا، ع. (1396 الف). گره‌گشایی به شیوه فیلسوفان و مهندسان: مجموعه مقالات در باب علم و فناوری و سیاست‌گذاری، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی، با همکاری انتشارات طرح نقد.
[8] Paya, A. (2018). A Critical Assessment of the Programmes of producing ‘Islamic Sciences’ and ‘the Islamisation of Science/Knowledge, in, Islam, Modernity and a New Millennium: Themes from a Critical Rationalist Reading of Islam, London & New York: Routledge.
[9] پایا، ع.، آروین، ب. و ابراهیم‌آبادی، ح. (1394). آسیب‌شناسی نقادانه علوم انسانی و اجتماعی در ایران، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی با همکاری انتشارات طرح نقد.
[11] Rawls, J. (1999). The Law of Peoples: With The Idea of Public Reason Revisited, Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.
)
