این مقاله بر آن است تا به بررسی «بانک اطلاعاتی ملی تحقیقات (1376)، بپردازد که دربرگیرندۀ 6602 طرح پیشنهادی است این طرح‌ها را 3942 مجری اصلی عرضه کرده‌اند که از این تعداد، مجموعاً 1358 طرح تحقیقاتی به تصویب نهایی شورای پژوهش‌های علمی کشور رسیده و به سازمان‌های مجری ابلاغ گردیده و بعضاً به اجرا درآمده است. در این بانک اطلاعاتی، تعداد مجریان اصلی به تفکیک جنسیت مشخص و توزیع فراوانی طرح‌های پیشنهادی و مصوب نیز ترسیم خواهد شد همچنین، جدول رتبه‌بندی شدۀ مجریان اصلی براساس تعداد طرح‌های عرضه شده و نیز تعداد طرح‌های مصوب به نمایش در خواهد آمد. دانشگاه‌هاو مؤسسات تحقیقاتی کشور براساس تعداد طرح‌های پیشنهادی و تصویب شده، رتبه‌بندی می‌شوند و بدین‌وسیله، میزان مشارکت دانشگاه‌ها و مؤسسات تحقیقاتی کشور به طور عام و پژوهشگران ایرانی به طور خاص، در این بانک اطلاعاتی مشخص می‌گردد. سپس، کل جامعۀ پژوهشگران ایرانی در سال 1376 با جامعۀ شرکت‌کننده در نخستین فراخوان شورای پژوهش‌های علمی کشور مقایسه و مشخص می‌شود که چه تعداد از کل پژوهشگران ایرانی در این فراخوان شرکت کرده و چه تعداد شرکت نکرده‌اند؛ به عبارت دیگر، توزیع نیروی انسانی ـ تحقیقاتی (Manpower) موجود کشور به نمایش گذاشته خواهد شد. توزیع موضوعی طرح‌های تحقیقاتی پیشنهادی و مصوب نیز ترسیم می‌گردد تا زمینه‌های موضوعی‌ای که احیاناً کمتر به آن‌ها توجه شده، جهت اطلاع پژوهشگران مشخص شود.
)