بررسی شاخص‌های علمی ایران در مقایسۀ آن با کشورهای پیشرفته حاکی از آن است که تحقیقات و فناوری ما به لحاظ کمی 5 الی 10 درصد کشورهای پیشرفته است. انجام این تحقیقات در جهت نیل به توسعه‌یافتگی مستلزم تعیین و انتخاب اولویت‌های خاصی است که عوامل اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، علمی و فناوری فراهم می‌کند. عدم توجه کافی و عمیق به این اولویت‌ها پیمودن راه توسعه صنعتی را دشوار می‌کند توجه به امر تحقیقات و لزوم انجام پژوهش‌های بنیادی، کاربردی و توسعه‌ای به تبع از اولویت‌های آموزشی سبب شده که نتایج چنین توجهی به طور واقعی در روند توسعۀ کشور تبلور نیابد و عملاً هنوز هم عدم برنامه‌ریزی جامعی برای اولویت‌بندی فعالیت‌های تحقیقاتی در بخش‌های تولیدی، آموزشی و خدماتی کشور احساس می شود. این مقاله ضمن مروری بر شاخص‌ها و ویژگی‌های بخش صنعت به شرح طبقه‌بندی‌های یونسکو و برخی مراکز داخلی در زمینۀ تحقیقات می‌پردازد. سپس شاخص های تعیین اولویت محورهای تحقیقاتی در کمیسیون صنعت شورای پژوهش‌های علمی کشور معرفی و سرانجام با ارزیابی طرح‌های ملی مصوب کمیسیون صنعت در طی سال 76 به بررسی و تحلیل این شاخص‌ها می‌پردازد. این بررسی بیانگر آن است که با تمام کوشش‌های به عمل آمده به طور قاطع نمی‌توان نتایج اجرایی طرح‌ها را با اولویت‌های تعیین‌شده منطبق نمود. از این رو بازنگری در طبقه‌بندی کمیته‌ها و محورهای تحقیقاتی توصیه می‌شود.
)