این مقاله به بررسی فلسفۀ انجمن‌های علمی می‌پردازد. انجمن‌های علمی نقش فزاینده‌ای را درحمایت از دانش‌پژوهی و متخصصان ایفا کرده‌اند. یک نهاد علمی زمانی به طور اثربخش اداره می‌شودکه از استقلال مناسبی برخوردار باشد. همچنین، با بهره‌مندی صاحب‌نظران از آزادی علمی و مشارکت آنها در امور دانشگاه است که با ارزش‌ترین اندیشه‌ها به منصه ظهور می‌رسد. اما نفوذ سیاست‌های دیوانسالاری دولتی به آموزش عالی، استقلال دانشگاهی، آزادی علمی و تصمیم‌گیری جمعی را محدود کرد. این موضوع منجر به سوق دادن برخی از فعالیت‌های تخصصی به درون انجمن‌های علمی گردید. اگرچه این نهادها در اشکال، اهداف، اندازه، کارکرد و ذینفعان دارای تفاوت‌های بسیاری هستند، اما رسالت آنها در بازآموزی، ارتباط علمی، پژوهش و مشاوره خلاصه می‌شود.
)