اگرچه توسعه پایدار هر کشوری براساس توانمندیهای خاص آن کشور تعریف میگردد، اما وجه مشترک اصلی توسعه در تمامی کشورها، داناییمحور بودن آن است. امروزه، کشورهای توسعهیافته، اقتصاد مبتنی بر دانایی را دنبال میکنند. خوشبختانه در کشور ما هم، توسعه به مبنای دانایی مدنظر است. برای تحقق توسعه پایدار بر مبنای دانایی طی مراحلی ضروری است که در این مقاله چهار مرحله پیشنهاد شده است: ترویج علم، تولید علم، بکارگیری شاخصهای علمسنجی و تولید فناوری. در کشور ما، برای سه مرحله اول برنامهریزی مناسبی وجود دارد، ولی برای مورد آخر نیاز به برنامه مدونی میباشد. هدف اصلی در این نوشته، بیان ضرورت برنامهریزی متناسب برای تولید فن و فناوری برای آینده کشور میباشد. اگر در این خصوص نیز برنامهریزی مناسبی داشته باشیم، در آینده قضاوت خرسند کنندهای خواهیم داشت.