اقتصاد دانش‌محور نه تنها به عنوان یک نیاز اساسی برای کشورهای در حال توسعه نظیر ایران به شمار می‌آید بلکه اجتناب از حرکت به سمت چنین اقتصادی توان رقابتی را به شدت کاهی می‌دهد. با توجه به الزام اقتصاد کشور برای حرکت از اقتصاد سنتی منابع‌محور به سمت اقتصاد دانش‌محور، توجه به تجربه کشورهای مختلف می‌تواند خطای انتخاب مسیرهای حرکتی را کاهش دهد. این مقاله به بررسی تعاریف اقتصاد دانش‌محور و وضعیت اقتصاد دانش‌محور در تعدادی از کشورهای جنوب شرقی آسیا می‌پردازد. نتایج مقاله نشان می‌دهد توجه به ایجاد زیرساخت‌های ارتباطاتی و اطلاعاتی، گسترش دوره‌های آموزشی کوتاه‌مدت، تلاش برای تولید کالاها و خدمات دانش‌محور، تلاش برای بازتعریف تولید محصولات بر پایه دانش و در کنار آنها ایجاد نهادهای اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نقش اساسی در حرکت کشورهای جنوب شرقی آسیا داشته است.
)