نظام پژوهشی کشور درون خود با مجموعه متعدد و متنوعی از مسائل و مشکلات جدی مواجه است که یکی از مسائل محوری و اساسی ان چگونگی مدیریت بر تحقیقات کشور است. با ظهور نسل جدید دانشگاه‌ها و تغییر ماهیت پژوهش، می‌طلبد که نظام آموزش عالی کشور یک بازنگری اساسی در نحوه اعمال مدیریت بر فعالیت های پژوهشی در دانشگاه‌ها داشته باشد و تغییرات متناسب با عصر جدید را لحاظ کند. زیرا پیامد استمرار این وضعیت و بی‌توجهی به مدیریت پژوهشی در دانشگاه‌ها این است که آنها از ایفای نقش اصلی تحقیقاتی خود باز بمانند و نتوانند پاسخگوی نیازهای نسل جدیدب اشند. به همین دلیل این پژوهش با هدف بررسی ابعاد مهم در نظام مدیرتی پژوهشی در آموزش عالی کشور بر آن است تا یک چارچوبی برای کمک به رفع مشکلات و تنگناهای موجود کشور و پیشنهادهای کاربردیدر این زمینه ارائه کند.
)