در طول سالهای گذشته تحلیل استنادی به طور گستردهای به منظور سنجش عملکرد تحقیقات در علوم و علوم اجتماعی به کار رفته است. با این حال یکی از انتقادهایی که از تحلیل استنادی شده است، مقوله «خوداستنادی مولفان» در چرخه ارتباطات علمی است. هدف از این مقاله مروری بررسی جنبههای مختلف شامل انواع و انگیزههای خوداستنادی در ارتباطات تحقیقاتی و نیز نمایان کردن نظرات مخالفان و موافقان را در متون علمسنجی است. درنهایت ارتباط خوداستنادی و ارزیابی تحقیقات در محیط دانشگاهی مورد بحث قرار میگیرد.